RELIGIA. KLASA 5B

przez | 8 czerwca 2020

RELIGIA. KLASA 5B

 Kl. V  „b” 

Religia – Anna Karankowska    

 Lekcja z dnia 08.06.2020r     

 

  Temat katechezy – Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa

Cel katechezy: Wprowadzenie w świętowanie Uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa

Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, pot. Boże Ciało – uroczystość liturgiczna w Kościele katolickim dla uczczenia Jezusa Chrystusa w Najświętszym Sakramencie, obchodzona jest w czwartek po oktawie Zesłania Ducha Świętego,                     a we Włoszech w niedzielę po uroczystości Trójcy Świętej. Jest świętem nakazanym. Po raz pierwszy uroczystość obchodzona była w Leodium (Liège) w 1246, a w 1317 ustanowiona jako święto dla całego Kościoła zachodniego. W Polsce zostało wprowadzone przez biskupa Nankiera na synodzie w Krakowie w 1320. Zewnętrzną formę święta stanowią procesje prowadzone do 4 ołtarzy. Procesyjnie przenoszona jest monstrancja z Najświętszym Sakramentem. Na zakończenie udzielane jest uroczyste błogosławieństwo sakramentalne.

Święto to zostało wprowadzone przez papieża Urbana IV 11 sierpnia 1264, w ostatnim roku pontyfikatu, ogłosił bullę Transiturus de hoc mundo, którą wprowadzał w całym Kościele festum Corporis Christi (święto Ciała Chrystusa]), które miało stanowić „zadośćuczynienie za znieważanie Chrystusa w Najświętszym Sakramencie, błędy heretyków oraz uczczenie pamiątki ustanowienia Najświętszego Sakramentu. Bulla ta była jedynym wydanym w średniowieczu dokumentem papieskim, w którym autor zalecał przyjmowanie komunii poza okresem wielkanocnym. Dokument zalecał, by w tym dniu wierni powstrzymywali się od pracy oraz by świętowali pobożnie i uroczyście. Święto miało więc charakter obchodu liturgicznego. Bezpośrednią przyczyną ustanowienia uroczystości były widzenia św. Julianny z Cornillon (1193–1258), przeoryszy klasztoru augustianek w Mont Cornillon w pobliżu Liège, która odznaczała się wyraźną nabożnością do Najświętszego Sakramentu. Począwszy od 1208 roku Julianna z Cornillon miała przeżywać cyklicznie powtarzające się widzenia świetlistej tarczy podobnej do tarczy księżyca, której lśnienie było zaburzane przez ciemną plamę. Juliana miała interpretować owe widzenia jako obraz Kościoła, który miał być przysłaniany przez plamę rozumianą przez nią jako brak wśród kościelnych świąt uroczystości poświęconej wyłącznie Najświętszemu Sakramentowi.  

Cud w Bolsenie

Do ustanowienia święta mógł się także przyczynić cud eucharystyczny, który miał mieć miejsce w 1263 roku podczas mszy św. w Bolsenie w regionie Lacjum. Włoski liturgista Mario Righetti wyjaśniał w „Manuale di storia liturgica”, że ów cud miał dotyczyć księdza, który wyrażał wątpienie w rzeczywistą obecność Chrystusa w Eucharystii. Podczas jednej z celebracji w kościele św. Krystyny w Bolsenie miał dostrzec, że konsekrowana hostia zamieniła się w ciało, z którego wypływa krew. Krew miała spływać na korporał, ołtarz i kamienną posadzkę kościoła. Lokalna tradycja z Orvieto opisuje, że na życzenie papieża Urbana IV 19 czerwca 1264 procesyjnie przyniesiono ów splamiony korporał na historyczny most Rio Chiaro, na którym odbyło się spotkanie z papieżem. Urban IV miał zalecić złożenie korporału, jako relikwii, w nowym kościele w pobliskim Orvieto. Korporał ten jest przechowywany w relikwiarzu w katedrze w Orvieto.

Po uroczystej Mszy Świętej wierzący udają się w procesji do czterech ołtarzy. W procesji kapłan w otoczeniu wiernych niesie w monstrancji Najświętszy Sakrament do specjalnie przygotowanych przez wiernych ołtarzy, przy których  kapłan odczytuje słowa Ewangelii: św. Łukasza, św. Jana, św. Marka i św. Mateusza. Zwyczaj urządzania procesji pochodzi z XIV wieku. Ołtarze jak i trasa procesji ozdobiona jest kwiatami. Udział w procesji jest publicznym świadectwem wiary i pobożności.

 

Zadanie domowe:

Przeczytaj uważnie treść katechezy.

 

Print Friendly, PDF & Email